- obpono
- oppōno ( obp- ), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.
oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150 ), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.